شوالیه ای از عنصر ششم
به گزارش سایت شیک، تصور یک سوپرکار مجهز به موتور قدرتمند و وزنی کمتر از یک خودروی کوچک اسپرت، امکان دارد شبیه رویا باشد؛ اما لامبورگینی این رؤیا را در سال ۲۰۱۰ با معرفی سستو المنتو به حقیقت بدل کرد.
امیرمسعود عابدین: ایده یک سوپرکار با موتور V۱۰ و تمام چرخ محرک که کمتر از مزدا MX-۵ میاتا وزن داشته باشد (کمتر از ۱۰۷۵ کیلوگرم)، بعید به نظر می رسد؛ اما لامبورگینی بیش از یک دهه پیش، زمانیکه سِستو اِلِمِنتو (Sesto Elemento) را در نمایشگاه خودرو پاریس ۲۰۱۰ رونمایی نمود، این کار را به خوبی انجام داد.
قرار بود این سوپرکار خیره کننده در حد یک کانسپت باقی بماند، اما علاقه بسیار زیاد به آن، یک سال بعد منجر به تولید محدود تنها ۲۰ دستگاه شد و آنرا به یکی از نخستین مدلها در سری تولید محدود خودرو های فوق انحصاری لامبورگینی تبدیل کرد. نخستین مدل از این سری، یعنی رِوِنتون، مبتنی بر مدل مورسیه لاگو ساخته شد که چند سال قبل تر عرضه شده بود.
طراحی و فناوری: قلب کربنی سستو المنتو سستو المنتو بر پایه گالاردو، سوپرکار سطح ابتدایی لامبورگینی در آن زمان، ساخته شده بود؛ اما این خودرو دارای یک شاسی مونوکوک منحصر به فرد از فیبر کربن و مجموعه ای از اصلاحات اضافی برای کاهش وزن بود که به کاهش وزن خالص آن به تنها ۹۹۹ کیلوگرم کمک کرد. این اتکا به فیبر کربن با نام خودرو برجسته شد، چون که سستو المنتو در ایتالیایی به معنای عنصر ششم است و اشاره ای به کربن بعنوان ششمین عنصر در جدول تناوبی دارد.
مطالعه ای در سبُک سازی: نوآوری های پیشگامانه
در اواخر دهه ۲۰۰۰، لامبورگینی به شکل جدی فناوری فیبر کربن را بعنوان یک روش کلیدی برای افزایش عملکرد سوپرکارهایش بررسی کرد. این خودروساز با درک پتانسیل کامپوزیت های پیشرفته برای کاهش وزن، همراه با افزایش استقامت و سختی، با تأسیس یک لابراتوار تخصصی مواد کامپوزیت در دانشگاه واشنگتن سیاتل در سال ۲۰۰۹، گامی استراتژیک برداشت. قرارگیری این مکان دور از دفتر مرکزی لامبورگینی در سن آگاتا بولونیزه، از روی قصد و عمد بود؛ چون که نزدیکی به تأسیسات عظیم بویینگ به لامبورگینی اجازه داد با محققانی که درحال توسعه فناوری های کامپوزیتی پیشرفته برای صنعت هوافضا بودند، همکاری کند.
یکی از مهم ترین پیشرفت ها، توسعه چیزی بود که لامبورگینی آنرا کامپوزیت های فورج شده می نامد. تولید سنتی فیبر کربن شامل قرار دادن ورقه های الیاف بافته شده در چارچوب ها، که معمولا با رزین از قبل آغشته شده اند، پیش از پخت است. کامپوزیت های فورج شده با فشرده سازی قطعات کوچک و خرد شده فیبر کربن (که اغلب از ضایعات یا مواد بازیافتی گرفته می شوند) و همینطور مخلوط کردن آنها با رزین در داخل قالب ایجاد می شوند. ماده کامپوزیت حاصل تقریبا به اندازه فیبر کربن معمولی قوی است اما می تواند سریع تر و با هزینه کمتر تولید شود. بعضی از قطعات را میتوان تنها در چند دقیقه تولید کرد.
لامبورگینی برای نخستین بار پتانسیل کامپوزیت های فورج شده را در سستو المنتو به نمایش گذاشت. این شرکت از آن برای شاسی مونوکوک مرکزی خودرو، ساب فریم جلو و پنل های بدنه استفاده نمود. اجزای اصلی سیستم تعلیق، همراه با میل گاردان و چرخ ها هم از فیبر کربن ساخته شدند، در حالیکه نوک اگزوزها از پایروسیک (Pyrosic) ساخته شده است. پایروسیک نام یک کامپوزیت شیشه سرامیک است، یعنی تلفیقی از شیشه و سرامیک که خواص هر دو ماده را دارد و قادر به تحمل دماهای بالاست.
طراحی و مشخصات فنی لامبورگینی سستو المنتو
موتور: ۵٫۲ لیتری V۱۰
قدرت: ۵۶۲ اسب بخار
گشتاور: ۵۳۹ نیوتون متر
سیستم انتقال قدرت: ۶ سرعته دستی اتوماتیک/تمام چرخ محرک
شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت: ۲٫۵ ثانیه
حداکثر سرعت: بیشتر از ۲۹۹ کیلومتر بر ساعت
وزن خالص: ۹۹۹ کیلوگرم
استفاده گسترده لامبورگینی سستو المنتو از فیبر کربن به مهندسان اجازه داد تا به وزن خالص خیره کننده تنها ۹۹۹ کیلوگرم دست یابند؛ این نخستین بار بود که لامبورگینی از زمان کونتاش اِوولوتسیونه (Countach Evoluzione)، خودرویی با این وزن کم ساخته بود. کونتاش اِوولوتسیونه هم پروژه ای مشابه در مورد مواد کامپوزیتی بود که تحت نظر هوراچیو پاگانی (Horacio Pagani) پیش از این که شرکت سوپرکار خویش را تأسیس کند، توسعه یافته بود. برای درک بهتر این وزن، این خودرو تقریبا ۴۵ کیلوگرم سبک تر از مزدا MX-۵ میاتای فعلی و ۴۵۳ کیلوگرم کمتر از گالاردو است که بر پایه آن ساخته شده بود. باآنکه سستو المنتو در درجه اول بعنوان یک خودروی مخصوص پیست و نه یک سوپرکار روزمره طراحی شده بود، اما تفاوت وزن آن همچنان بسیار چشم گیر است.
نکته قابل توجه اینست که لامبورگینی در کوشش برای کاهش وزن، سیستم تمام چرخ محرک خویش را قربانی نکرد. در عوض، لامبورگینی از روشهای فنی طراحی نوآورانه برای کاهش وزن در جاهای دیگر استفاده نمود. یکی از این تکنیک ها، ادغام قطعات بدنه که معمولا از هم جدا هستند، در سازه های یکپارچه بزرگ بود؛ بعنوان مثال، گلگیرهای جلو با کاپوت جلو ترکیب شدند و رویکرد مشابهی در عقب هم اتخاذ شد. این سازه های بزرگ با استفاده از بست ها به شاسی متصل می شوند که امکان جداسازی و نصب مجدد سریع را در طول نگهداری یا تعمیرات فراهم می آورد.
این فلسفه حذف عناصر غیر ضروری به داخل کابین هم گسترش یافت. فضای داخلی به حداقل ها کاهش پیدا کرد و از هیچ امکاناتی به جز موارد کاملا ضروری، مانند صندلی ها، استفاده نشد. قطعاتی که قابل حذف نبودند، همچنان برای سبک وزنی بهینه شدند. بعنوان مثال، برش های مثلثی برای کاهش وزن در عین حفظ یکپارچگی ساختاری اضافه شدند. حتی کنسول مرکزی هم مینیمالیستی بود و تنها سه دکمه داشت: یکی برای روشن کردن موتور، یکی برای درگیر کردن دنده عقب و یکی برای روشن کردن چراغ ها.
از کانسپت تا تولید لامبورگینی تنها یک سال بعد از رونمایی کانسپت، در نمایشگاه فرانکفورت ۲۰۱۱ و با بیان استفان وینکلمن مدیرعامل این شرکت، تولید سستو المنتو را بعنوان یک خودروی مخصوص پیست تایید نمود. در آن زمان، لامبورگینی همینطور از گالاردو LP ۵۷۰-۴ سوپر تروفئو استراداله (Gallardo LP ۵۷۰-۴ Super Trofeo Stradale) رونمایی نمود. وینکلمن تصریح کرد که تصمیم برای ساخت سستو المنتو، به علت علاقه شدید عمومی و درخواست های مشتریان برای توجیه ایجاد یک خط تولید، گرفته شد.
قیمت نهائی بیشتر از ۲ میلیون دلار تخمین زده می شد. درست بعد از بحران مالی جهانی، خریداران متمول کمی محافظه کارتر از امروز در مورد هزینه های خود بودند، بخصوص در مورد خودرویی که فقط در پیست قابل رانندگی بود. در نتیجه، لامبورگینی هیچگاه رسما تأیید نکرد که آیا هر ۲۰ دستگاه برنامه ریزی شده واقعا فروخته شدند یا خیر. با این وجود، چندین نمونه در طول سال ها، در بازار دست دوم ظاهر شده اند که تأیید می کند حداقل بخشی از این تولید به عموم تحویل داده شده است.
تغییرات بسیار کمی بین نسخه کانسپت و تولیدی سستو المنتو تولیدی وجود داشت. لامبورگینی تقریبا تمام طراحی اصلی را حفظ کرد، همچون نمای بیرونی فیبر کربن خام که با یک پوشش شفاف مات محافظت می شد. تغییرات داخلی حداقل اما کاربردی بود، با اضافه شدن کنترلرهای راننده و یک صفحه نمایش اطلاعات محور.
تاثیر ماندگار بر خودرو های امروز
خودرو های تولید محدود لامبورگینی مانند سستو المنتو صرفا برای راضی کردن طرفداران متمول سوپرکار که به دنبال گسترش مجموعه های خصوصی خود هستند، ساخته نمی شوند. این مدلهای انحصاری هدف عمیق تری دارند؛ آنها مسیرهای طراحی آینده و نوآوری های تکنولوژیکی برند را پیش نمایش می کنند. این رویکرد با رِوِنتون آغاز شد، که صفحه کیلومترشمار دیجیتالی را معرفی نمود. این رویه با سستو المنتو ادامه یافت که در طول رونمایی آن، وینکلمن تاکید کرد که هر مدل آینده تاثیر روح سستو المنتو را خواهد داشت و نشان داد که کاهش وزن و طراحی عملکردمحور چقدر برای این برند حیاتی شده است.
این سنت تولید محدود در طول سال ها با مدلهای بعدی ادامه یافته است. برای نمونه، وِننو آیرودینامیک پیشرفته را بررسی کرد، در حالیکه سیان گامی به سمت برقی سازی برداشت. اکنون، لامبورگینی مقرر است فصل جدیدی را با یک مدل تولید محدود آینده بر پایه روئلتو آغاز کند که مقرر است در اواسط آگوست و در هفته خودرو مونتری (Monterey Car Week) رونمایی شود.
منبع: carbuzz
۲۲۷۳۲۲
این مطلب سایت شیک را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب